«بیم دارم که چوب ناسپاسی و غفلتهای خود را بخوریم»

کد خبر : 8408

تاریخ انتشار : شنبه ۲۵ اسفند ۱۴۰۳ - ۸:۴۴

هوالغفار

«بیم دارم که چوب ناسپاسی و غفلتهای خود را بخوریم»

بیانات روشن و صریح و در عین حال به‌ظاهر تکراری اما تأکیدی رهبر معظم انقلاب در شب گذشته؛ موجب خجالت امثال منِ ناسپاس و غافل است.

یکی از غُصه‌های امروز جامعه ما این است که خودِ «رفقای انقلابی» به‌جای اینکه مدافع خط مقدم جنگ شناختی درمقابل دشمن باشیم؛ خود متأثر از جنگ شناختی هستیم!

رهبری از ابتدای‌زعامت خود از بیم خود در حوزه «فرهنگ» خبر دادند اما نفهمیدیم، بعدها از اوضاع فرهنگی «ابراز نگرانی» کردند؛ باز متوجه نشدیم، از «احساس خطر» و «بی‌خوابی» از دغدغه مسائل فرهنگی گفتند و باز ما…از مشاهده حمله و «هجمه فرهنگی» و غفلت ما، از «تهاجم فرهنگی»، «شبیه‌خون فرهنگی»، «قتل‌عام فرهنگی»، «ناتوی فرهنگی» «جنگ نرم» و و و گفتند و باز نفهمیدیم و خود را به نفهمی زدیم و قصور کردیم!

«ترک فعل مسئولان» بر کسی پوشیده نیست اما ما هم به‌عنوان «بچه‌های انقلاب» در فهم این هشدارهای حکیمانه همواره غفلت داریم و «توجیه غلط» را جایگزین «مطالبه‌گری» کردیم تا اینکه این غفلت و قصور؛ ارزش‌ها را کم‌رنگ و باورهای جامعه را دست‌خوش تغییر کرد.

مصداق آن هم در گذشته فراوان است و از آن می‌گذریم، اما چند مصداق از همین امروز را با هم مرور کنیم:

۱- رهبر بصیر انقلاب؛ مکرر از عملکرد دولت سیزدهم اعلام رضایت کردند اما برداشت و ترویج ما عکس آن بود تا اینکه خداوند «رئیسی» را از ما گرفت.

۲- شاهکار «وعده صادق ۱» که انجام شد؛ جبهه مقاومت در دنیا جانی دوباره گرفت و حتی به ملت‌های آزاده جهان جُرئتی‌شگفت‌انگیز داد تا آنجا که منجر به اعتراضات و خیزشی بی‌سابقه در دانشگاه‌های غرب و خود آمریکا شد، اما ما همچنان سرگرم شمارش موشک‌های ره‌گیری شده در آسمان بودیم که چندتا رهگیری شده؟ چندتابه هدف خورده؟ و…بودیم! که رهبری تذکر دادند و فرمودند: «موضوع تعداد موشک‌های شلیک شده و یا موشک‌های به هدف اصابت کرده که طرف مقابل بر روی آن‌ها متمرکز شده، موضوع دست دوم و فرعی است، موضوع اصلی ظهور قدرت اراده ملت ایران و نیروهای مسلح در عرصه بین‌المللی و اثبات آن است، که ناراحتی طرف مقابل نیز از همین رو موضوع است»؛ اما ما باز هم نگرفتیم!

۳- برای «وعده صادق ۲» زمین و زمان را متهم کردیم و به عزیزترین و دلسوزترین فرماندهانمان تهمت قصور و حتی انگ‌خیانت زدیم! باز رهبری در نماز جمعه نصر در پاسخ این گیج‌زدن‌های ما فرمودند: «جمهوری اسلامی هر وظیفه‌ای در این زمینه داشته باشد، با قدرت و صلابت و قاطعیت انجام خواهد داد. ما در انجام این وظیفه، نه تعلل میکنیم، نه شتاب‌زده می‌شویم؛ تعلل نمی‌کنیم، کوتاهی نمی‌کنیم، دچار شتاب‌زدگی هم نمی‌شویم. آنچه منطقی است، آنچه معقول است، آنچه درست است، به نظر تصمیم‌گیران نظامی و سیاسی، در وقت خود، در هنگام خود انجام می‌گیرد؛ کما اینکه انجام گرفت و در آینده هم اگر لازم شد، باز انجام خواهد گرفت»

در بحث جنایات دشمن هم فرمودند: «گرچه ملت فلسطین مظلومانه شهید می‌شوند و دردناک است ولی دنیای غرب در این جنایت رسوا شد و…»؛ یعنی در واقع حضرت آقا ما را به تمرکز بر رسوایی‌دشمن توجه می‌داد اما ما همچنان سوزنمان بر آسیب‌هایی که دشمن به جبهه مقاومت وارد میکرد گیرکرده بود و آن را ضریب می‌دادیم!

۴- باز در نحوۀ مطالبه «وعده صادق ۳» دچار خطا شدیم و زمزمه اتهام کوتاهی‌های فرماندهان و مسئولین شروع شد، تا جایی که شهادت «سیدحسن» و برخی آسیب‌ها در جبهه‌مقاومت را به این موضوع ربط دادیم. شب گذشته معظم‌له فرمودند: «بعضی از ایرادها و انتقادهای دانشجویان به مسئولان بر اثر بی‌اطلاعی است. چرا؟ مثلاً فرض کنید وعده‌صادق در فلان وقت انجام نگرفت و فلان وقت انجام گرفت.

اگر در فلان وقت انجام می‌گرفت، فلان حادثه اتفاق نمی‌افتاد. خب، درست نیست این؛ این درست نیست. آن کسانی که متصدی این کارها هستند به انقلاب دلبستگی‌شان، وابستگی‌شان، عشقشان و آمادگی‌شان کمتر از من و شما نیست، نمی‌شود متهم کرد. محاسبه دارند، حساب دارند و با محاسبه کار می‌کنند. آنچه که انجام می‌دهند، اگر شما هم جای آن‌ها بودید، همین کار را انجام می‌دادید. این احتمال را همیشه در ذهنتان داشته باشید. متهم نکنید افراد را و…»

۵- رؤسای قوا را بی‌جهت متهم به قصور و ترک فعل کرده و می‌کنیم. گفتیم: مجلس‌تبانی کرده که به همه وزرای دولت چهاردهم رأی داده که دیشب تصریح فرمودند: «اشتباه است و چنین نیست». ۶- امام خامنه‌ای بارها تأکید فرمودند: «مراقب باشید در نقدهایتان با دشمن مخرج مشترک پیدا نکنید، نباید مردم را مأیوس کنید، و…» اما ما همچنان به‌نام نقد هم‌نوا با دشمن همهٔ کارآمدی نظام را تخطئه و مردم را ناامید می‌کنیم و اما دریغ از تلنگر و عبرت ما! درست مانند تفاوت زمان پیامبر (ص) با زمان امیرالمومنین(ع)، پیامبر اشاره ای می کردن همه با سرمی دویدن، چرا که حضرت امیر(ع) درکنار پیامبر (ص) بود و مسائل را تبیین میکرده اما در زمان علی (ع) دقیقاً حضرت مانند آقای امروز ما مظلومانه مسائل را بتفصیل و باشیوه های مختلف بیان می فرمودن اما جماعت مومنین به بهانه های مختلف قصور و ترک فعل می کردن و… غفلتها تا جایی پیش رفت که حضرت نفرینشان کردن و…!دوستان، رفقا! کاری نکنیم آقا نفرینمان کند!چرا از خود نمی پرسیم امام کی اینقدر صحبت و سخنرانی داشتند؟!

حتی نقل است امام ماه رمضانها جلسات را کاملاً تعطیل میکردند! چرا از خود نمی پرسیم امام چند سخنرانی و پرسش و پاسخ با دانشجویان دارند؟! کمی تأمل کنیم! در سالهای اخیر بعضاً مقام معظم رهبری فقط در ماه رمضان با زبان روزه و در این سن بیش از ۱۰ سخنرانی و پرسش و پاسخ داشته اند!

چرا…؟ بیم دارم ما چوب این ناسپاسی و غفلتها و قصورها را بخوریم! رفقا ! ریشه این قصه و غُصه غم انگیز به غفلت ما از سرچشمه زُلال ولایت برمیگردد، ما سرچشمه را رها کرده ایم و تشنگی خود را از بیانهای ضعیف و بعضاً آلوده به نفسانیات‌دیگران‌إشراب میکنیم! چند سال پیش نتیجه یک سنجش تکان دهنده مرا خیلی نگران کرد وپیش بینی امروز را میکردم! این سنجش که در محافل بچه های انقلاب انجام و با محوریت این سئوال که معمولاً تحلیلهای خود را از چه شخصی می گیرید؟!

و در ذیل سئوال فهرستی از افراد در کنار نام رهبر معظم انقلاب آمده بود، با اینکه مخاطب این سنجش عموماً بچه های ولایی بودند با کمال تأسف درنتیجه پاسخها مقام‌معظم‌رهبری‌هشتم‌شده‌بود! عزیزان! تا بیش از این دیر نشده بخود بیاییم و با توجه و مراجعه دقیق به سرچشمه زُلال ولایت قدر دان این نعمت عظیم باشیم .

وإلا…! خاطرم هست زمان جنگ امام که صحبتی میکرد بچه ها مانند طلبه ها بر روی حرف به حرف آن مباحثه میکردند و… متاسفانه امروز در اکثر محافل ما حتی محافل نخبگانی دعوا بر سر زیدوامر است! دراین ماه عزیز برای خود وهمه رفقا طلب حُسن عاقبت میکنم!

بهزادزارع