سیزده فروردین روز طبیعت خجسته باد

جشن سيزده فروردين ماه، روزی باستانی و فرخنده است. برخی ناآگاهان که تفکری سطحی و عامیانه داشتند، اين روز را نحس می‌پنداشتند و برای رفع نحوست از خانه و کاشانه خود کنار جويبارها و سبزه‌ها ميرفتند و به‌شادی می‌پرداختند.

تاکنون هيچ متفکری برای نحسی  سيزده نوروز، سخن و استدلالی ابراز نکرده است. بلکه  روشن اندیشان، روز سيزده نوروز را  خجسته و فرخنده دانسته‌اند.
مثلا در صفحه ۲۲۶ آثار الباقيه جدولی برای روزهای سعد و نحس منظور شده که در آن سيزده نوروز که تير روز نام دارد، واژه “سعد” به معنی فرخنده آمده و به‌هيچ وجه نحوست و کراهت ندارد.

بعد از اسلام چون سيزده تمام ماهها را نحس می‌دانند، به اشتباه سيزده عيد نوروز را نيز نحس شمرده‌اند.
وقتی درباره نيکویی و فرخنده بودن روز سيزدهم نوروز بيشتر دقت و بررسی کنيم، مشاهده ميشود موضوع بسيار معقول و مستند به سوابق تاريخی است.

سيزدهم هر ماه شمسی که تير روز ناميده مي‌شود مربوط به فرشته بزرگ و ارجمندی است که ” تير” نام دارد و در پهلوی آن‌را تيشتر می‌گويند.

فرشته مقدس تير در کيش مزديسنی مقام بلند و داستانی دارد. ايرانيان قديم پس از دوازده روز جشن گرفتن و شادی کردن که به‌ياد دوازده ماه سال است، روز سيزدهم نوروز را که روز فرخنده‌ای است به باغ و صحرا می‌رفتند و شادی می‌کردند و در حقيقت به اين ترتيب رسمی بودن دوره نوروز را به‌پايان می‌رساندند.

بنابراين، چنانكه دكتر بقايى ماكان در كتاب نگرشهاى ايرانى به تفصيل شرح داده، سيزده به‌در به معناى رفتن به در و دشت است و هيچ ربطى به دركردن نحوست كه فرهنگى وارداتى است ندارد.