مختصات بندر

به لحاظ الهیاتی تا زمانی که مساله را درست درک نکرده باشیم، قدرت معنا یابی نداریم. پس سعی کنیم اول اتفاق را درست مشاهده کنیم. ارتباط قلبی و معنوی و یکپارچگی ایمانی مردم ایران در اهدای خون و کمک به مصدومان هم آنقدر واقعه تکراری شده که اهمیت آن را خیلی ها متوجه نمیشوند، این اتفاقات مکرر در میانه این جنگ سیصد و شصت درجه امنیتی، نظامی، اقتصادی، شناختی و.. یک رشد معنوی و بلوغ جدی در ایران را نشان میدهد. سنتهای الهی هر چه هست درباره چنین مردمی است. این یعنی سنتهایی که مرتبط با مومنین است را در نسبت چنین واقعه ای باید تطبیق کنید.

اما به لحاظ مبارزه و جنگی که در آن قرار داریم، چند نکته کوتاه که معمولا در هیاهوی اخبار شنیده نمیشود ، عرض کنم:

حدود سال ۹۹ یعنی اواخر کار روحانی ضرباتی به ایران زده میشد در گوشه و کنار مثلا آتش سوزی عظیم در کارخانه فولاد زرند، شعله ور شدن شناور جنگی ایران و غرق شدنش در دریای عمان، شعله ور شدن آتش عظیم در ۱۸ مخزن پالایشگاه تهران، و آتش سوزیهای در جنگلها و… علت این آتش سوزیها معلوم نشد اما

به موازات این انفجارها، انفجار در کارخانه موشک سازی اسراییل در شهر رمله، آتش سوزی عظیم در پالایشگاه حیفا، آتش سوزی در فرودگاه بن گورین، نشت گاز سمی آمونیاک از انبارها در بندر حیفا و آتش سوزی در جنگلهای شمال اسراییل و امثالهم اتفاق افتاد. علت این اتفاقات هم دقیقا معلوم نشد. همانطور که بعد از شهادت فخری زاده، علت مرگ در آتش پدر موشکی اسراییل معلوم نشد. این که از این

اما چند اتفاق راهبردی یکی دو سال بعد رخ داد، در ایران “به‌هم‌ریختگی وارداتی” ۱۴۰۱ کنترل شد اما به‌هم‌ریختگی اجتماعی که در تل آویو در اثر دو قطبی جدی “مردم وارداتی” اش شکل گرفته بود هنوز ادامه دارد، مسیر کشتی های اسراییلی در دریای سرخ به گونه ای قفل شد که آمریکا با اعزام ناوگروه خود هنوز نتوانسته گرهش را باز کند، به قول اسحاق بریک ژنرال بازنشسته که بعد از آنکه پیش بینی هایش درباره شکست اطلاعاتی صهیونیست در قصه طوفان الاقصی درست از آب درآمد، حرفهایش جدی گرفته میشود، شکست قدرت نظامی اسراییل به گونه ای نیست که بتواند تاب آورد، حجم فشار نظامیان اسراییلی به دولت را در قالب طومارها باید دید، از این سوی، هنوز معلوم نیست با حزب اللهی که به سرعت در حال بازسازی خود است، جنگ تمام عیاری را پیروزمندانه پشت سر گذاشته و یک چهارم مردم لبنان حداقل (عدد تشییع کنندگان سیدحسن) پشتیبان او هستند، چه میخواهند بکنند. بودن او یعنی ناامنی در شمال اسراییل.

اصل مذاکره با ایران تحت شروط و خط قرمزهایش معنایش روشن است، معنای این اتفاق پذیرش قدرت و اقتدار ایران در منطقه است، چه به نتیجه برسد چه نرسد، اینها را ندانیم، مختصات واقعه انفجار بندر رجایی را در ابعاد کلانش متوجه نمیشویم. حجم ضربات اقتصادی که تا امروز صهیونیستها در منطقه خورده اند چه به لحاظ تعطیلی توریسم و فرار معکوس و فشار مالی و چه و چه نتیجه منگنه ای است که اسراییل درش گرفتار شده. دیروز دیدم بی بی سی آرزوهایش را در قالب خبر نوشته، او دوست میدارد بعد از جنایتهای اسراییل بین مردم غزه و حماس فاصله بیفتد، این اتفاق تا این لحظه رخ نداده بلکه هزاران نیروی جدید جذب حماس شده اند. اینها همه یعنی انفجار در اسکله ای در بندر عباس را درست باید دید.

در این میان ضعفهای ما در درگیری رسانه ای که در این شرایط داریم، و وضعیتی شناختی ناامیدی و خودتحقیری که عده ای سالها است دچارش شده اند سر جای خود. اما فراموش نکنیم در میانه جنگی هستیم که عمقش ایمان ما است و سطحش تغییر جغرافیای قدرت در منطقه. حالا من اگر بخواهم آیات و سنتهایی را تطبیق بدهم حتما سراغ “فبشر الصابرین” و “و العاقبه للمتقین” خواهم رفت. همه چیز به سرعت به نفع پابرهنگان این منطقه در حال پیش رفتن است.

علی مهدیان